Comment are off

„Ako se sećamo kako nas je Bog vodio u prošlosti, nema čega da se bojimo u budućnosti“, reči su Elen Vajt koje su prisutni na saboru nekadašnjih studenata Adventističke teološke škole u Rakovici mogli da čuju više puta tokom subotnjeg dana 13. avgusta 2016. godine.

Sredinom pedesetih godina prošlog veka, dogodio se jedan od najvažnijih događaja u istoriji Hrišćanske adventističke crkve na prostorima bivše Jugoslavije. Bilo je to otvaranje Adventističke teološke škole u Rakovici kraj Beograda 1955. godine. Teološki seminar koji je pre Drugog svetskog rata radio u Zagrebu sve do 1942. godine, zatvoren je usled ratnih prilika, a zatim privremeno otvoren 1947. godine. Zato je otvaranje ATŠ predstavljalo značajan korak u razvitku Crkve i njenog vaspitno-obrazovnog dela. Prva generacija školovanih propovednika Jevanđelja izašla je iz te škole već 1957. godine.

Šest decenija kasnije, studenti ove škole, od kojih većina više nije u aktivnoj propovedničkoj službi, okupili su se kako bi evocirali uspomene, podelili iskustva i ohrabrili mlađe generacije kojima su utrli put u propovedanju adventističke poruke na ovim prostorima.

Predsednik Jugoistočne evropske unije Đorđe Trajkovski i njegova supruga Marija pozdravili su prisutne zahvalivši im se za njihovu dugogodišnju službu Crkvi i poručili im da je ovaj susret prilika za sticanje božanske mudrosti koja će ih pripremiti za susret sa Gospodom, koji treba da očekuju voleći Boga, ljude i Crkvu.

„Da nije bio Gospod s nama, neka reče Izrailj“ (Psalam 124, 1.2), reči su iz Svetog Pisma koje je citirao Rudi Buršić dok je prisutne na slikovit način vratio u prošlost otvarajući bogate stranice istorije, a zatim pozvao prisutne da proslave Boga pesmom „O dajte Bogu čast“ kojom je započeta i svečanost završetka školovanja prve generacije studenata ove Škole davne 1957. godine. Rudi Buršić i Mirjana Milošević su u kratkim crtama izneli istoriju škole, prisetivši se svih imena njenih profesora počevši od istorijskih ličnosti poput Dragiše Stojčevića i Mirka Golubića koji su zaspali u Gospodu, pa do Jovana Lorencina i Tomislava Stefanovića koji su se u toku dana obratili skupu. Čula su se i imena studenata po generacijama studiranja kao i najvažniji događaji.

„Samo za Nebo, samo za večnost ima smisla sve žrtvovati „, poručio je propovednik u penziji Aleksije Korać, koji je sa svojih 88 godina bio jedan od najstarijih među prisutnima dok je nekadašnji profesor Smaragda Stefanović pozvala prisutne da iznova prihvate „Alfu i Omegu, Isusa Hrista, i postave ga za centar svog života“.

Evociranje uspomena nastavio je Branko Dedić koji je naglasio: „Imali smo divove prošlosti kao što su bili Albin Močnik, Živa Krdželić i mnogi drugi koji su dolazili da nas poučavaju i prenose nam svoja iskustva i na tim temeljima je Bog izgradio nas da radimo u Delu“.

O značaju muzike u životu Crkve i istovremenom radu u ovoj Školi i državnoj muzičkoj školi u Rakovici, govorila je profesor muzike Svetlana Milošević naglasivši da je Bog delovao i činio dobro da bi Delu bilo dobro i da bi napredovalo.

O učestvovanju mladih studenata Škole u aktivnostima Crkve i iskustvima koje je taj rad pratio govorio je i Mikloš Kermeci izrazivši želju da sa tim istim žarom koji su imali u mladosti služe Bogu u večnosti.

„Lepo je sećati se prošlosti, ali došlo je vreme da stotine i hiljade onih koji ne znaju za Gospoda to saznaju i to je poziv svima koji se zovu carsko sveštenstvo“, rekao je Ivan Brehelmaher i nastavio rečima „Bogu su potrebni ljudi koji su spremi svoj duh, dušu i telo staviti na žrtvu.“ Njegovoj poruci pridružio se Jožef Farago zaključivši da verni Božji narod nikada ne može prestati sa radom pa tako ni pravi propovednik Jevanđelja nikada ne prestaje sa propovedanjem kada ode u zvaničnu penziju.

O uticaju škole na duhovni život mlade osobe govorili su Lovro Jurčić i Rajko Švonja koji je izneo lično iskustvo opisavši kako su studenti znali provoditi dugo vremena u čitanju Biblije, knjiga Elen Vajt i istrajnoj molitvi.

Jutarnje bogosluženje završeno je porukom koju je u misionskom duhu izneo Jovan Lorencin, dugogodišnji direktor Adventističke teološke škole, pozvavši Crkvu da bude Hristova nevesta koja zajedno sa Božjim Duhom poziva sve da dođu u carstvo Božje milosti. On je apelovao na prisutne da ponovo čitaju knjigu „Velika borba“ kako bi jasnije sagledavali događaje koji se odigravaju i bili spremni za poslednje događaje pred Hristov povratak.

Proslava je nastavljena u popodnevnim časovima prisećanjem na istoriju razvoja obrazovnog dela na prostoru bivše Jugoslavije od 1931. godine u Beogradu, preko Seminara u Zagrebu, Škole u Rakovici, Teološkog fakulteta u Maruševcu pored Varaždina do otvaranja Teološkog fakulteta u Beogradu, a koju su izneli Jovan Lorencin i Tomislav Stefanović, koji je izlaganje o istoriji Crkve i Škole završio rečima “Duh Rakovice, očitan i uramljen rečima ‘Iziđe sejač da seje’ neka se ponovi među nama.”

Uvod u bogosluženje dali su David Adamović i Jovan Jovanović koji je izneo svoje iskustvo odlaska u Školu prisetivši se reči pisma direktora Škole koje je bilo upućeno budućim studentima i koje je završavalo rečima „ne zaboravi da poneseš sa sobom dobru volju, želju da život drugih učinih srećnijim“.

Sećanje na zajedničke trenutke iz studentskog života izneli su Miroslav Pujić, Dominik Crnogorac, Živko Živanović, Radosav Obradović, Branko Dedić, Radivoj Vladisavljević, Tatomir Radovanov, Zdravko Šorđan, Momir Đurišić, Čedomir Đorđević, Pavel Repnik, Milorad Trujić, Voja Rankov, Jovan Žeravica, Anica Đidara, Zorica Kuburić, Ivan Đidara, Ratko Kuburić…

Dan je završen rečima himne: „Još smo ovde mi i čekamo na tren da se javi Gospod Bog“ koja iskazuje nadu svih iskrenih vernika, a posebno onih koji su svoj život posvetili propovedanju jevanđelja i službi Crkvi.

Alma Bosnić

Fotogalerija sa svečanosti

Fotografije većeg kvaliteta možete da preuzmete ovde.

Istorija teološkog obrazovnog dela na prostoru bivše Jugoslavije

Kada je početkom prošlog veka, Delo na području bivše Jugoslavije počelo naglo da se razvija, javila se i potreba za vernim propovednicima evanđelja koji bi, osim svetovnog, imali i teološko obrazovanje.

Sve do 1926. godine, mladi propovednici iz Jugoslavije pripremali su se za svoj poziv u teološkim školama u Fridensau, Darmštatu, Neandertalu i Kolonžu.

Godine 1926, na imanju Kardosa u Zagrebu (Pantovčak) osnovan je prvi tečaj za spremanje propovednika. Tečaj je osnovao Robert Šilinger, koji je te godine premešten u Zagreb.

Od jugoslovenskih studenata, koji su učili u Kolonžu, oformljeno je 1929. godine jedno jugoslovensko odeljenje.

Međutim, uskoro je postalo jasno da su svi ovi pionirski poduhvati, i u Zagrebu i u Kolonžu, nedovoljno odganizovani i da nisu u stanju da zadovolje sve veće potrebe Dela u Jugoslaviji. Zato je tadašnji Odbor Unije, 1930. godine, odlučio da se u Beogradu otvori Teološka škola.

U utorak, 5. novembra 1931. godine, u prisustvu mnogih uglednih zvanica svečano je otvorena Teološka škola. Prve godine bilo je upisano 15 mladića i 5 devojaka. Direktor Škole bio je tadašnji predsednik Glavnog odbora crkve. Nastavnik biblijskih predmeta i istorije bio je Albin Močnik, jezike je predavala Estera Strahinić.

Teološka škola je radila u Beogradu samo jednu školsku godinu, a onda se preselila u Zagreb, na Pantovčak 130. Tu je nastavila rad pod imenom ”Tečaj za sveopšte obrazovanje“. Školovanje je trajalo četiri godine. Godine 1933. direktor Škole je postao Robert Šilinger. Nastavnici su bili: Robert Šilinger, Albin Močnik /do 1935/, Kiril Šemkovski /do 1934/ Mirko Golubić, Dragiša Stojčević, Lidija Šilinger, Vitomir Ludvig i Slavica Slankamenac. Studenti su u toku prve i druge školske godine sami podigli nove školske zgrade na Pantovčaku 121, tako da se 1934. Škola preselila i tako omogućila studentima da deo školarine zarade radom u vrtlariji, stolariji, bravariji i ekonomiji Škole. Broj studenata se kretao uzmeđu 30 i 35 mladića i devojaka.

Punih deset godina školuju se mnogi propovednici evanđelja sve do 1942. g. kada u uslovima Drugog svetskog rata škola na Pantovčaku prestaje s radom.

Ubrzo po završetku rata, 1947. godine, u Zagrebu, na Prilazu Gjure Deželića (tadašnjem prilazu Jugoslovenske armije) Dragiša Stojčević je ponovo u Zagrebu otvorio tečaj za spremanje propovednika Zapadne oblasti, a osim njega predavanja je održavao i Mirko Golubić. Školovanje je trajalo 2 godine.

Tako je došlo do ponovnog osnivanja Teološke škole, koja na ovoj adresi deluje sve do 1955. godine.

A onda dolazi leto te 1955. godine, i Odluka uprave Hrišćanske adventističke crkve, da teološko obrazovanje dobije svoj novi centar u Rakovici, Grmečka 11, kraj Beograda.

Uz uloženi trud i ubrzane pripreme u jesen te iste godine Teološka škola prima svojih prvih 27 studenata. Direktor škole je bio Dragiša Stojčević, a nastavnici Dragiša Stojčević, Mirko Golubić, Ljubica Filipović, Mihael Abramović i Berta Stojčević.

Trinaest godina kasnije, 1968-me, direktor Adventističke teološke škole postaje Jovan Slankamenac, a zamenik direktora Jovan Lorencin. Godine 1970. za direktora je postavljen Jovan Lorencin.

Školska godina 1969/70. u Adventističkoj višoj teološkoj školi u Rakovici ostala je u sećanju po tome što je te godine prvi put primljena na školovanje i klasa devojaka iz svih krajeva tadašnje Jugoslavije. Odlukom Glavnog odbora Unije za direktora Škole postavljen je pastor Jovan Lorencin, a za preceptora Jovan Mihaljčić.

U toku devetnaest godina rada Škole u Rakovici, duže ili kraće vreme su predavali različite predmete i sledeći stalni ili privremeni nastavnici: Lazar Slankamenac, Milan Šušljić, Olga Stojčević, Tomislav Stefanović, Zlatko Kavur, Jovan Lorencin, Karolina Lorencin, Slavica Slankamenac, Bosiljka Lazić, Smaragda Stefanović, Svetlana Milošević, Radomir Grujić, Milica Kantardžijević, Rajko Šušljić, Miroslava Bogomirović, Jovan Mihaljčić, Svetlana Kanački, Marija Sabadoš, Pavle Borović, Ivan Đidara, Slobodanka Marković, Mirjana Lazić, Božidar Lazić, Aleksandar Krstić.

Ova škola će pripremati pastore i crkvene radnike sve do 1974. godine. Budući da su urbanistički planovi Rakovice predviđali rušenje zgrade Teološke škole, iste godine studenti teologije odlaze u Hrvatsku, u mesto Maruševec, u blizini Varaždina. Ova institucija deluje pod nazivom Visoka teološka škola sve do 1985. kada je uvođenjem četvorogodišnjeg programa osnovan Adventistički teološki fakultet.

Iako je Adventistički teološki fakultet u Maruševcu nastavio sa svojim radom do današnjeg dana, nastala je potreba i za osnivanjem nove visoko-obrazovne ustanove Teološkog fakulteta u Beogradu 1992. godine.

Izvori: