Katolička i protestantske crkve u SAD-u potpisale značajan sporazum o krštenju
Izvor: Religion News Service, Januar 2013
Ves Granberg-Majkaelson
Generalni sekretar u penziji Reformisane crkve u SAD
Vođe Katoličke i Reformisane crkve potpisale su sporazum da priznaju sakramente krštenja jedni drugih, što predstavlja javni korak ka jedinstvu.
„Krštenje uspostavlja vezu jedinstva koja postoji među svima koji su deo Hristovog tela, i prema tome, ono je sakramentalna osnova za naš trud da idemo napred ka vidljivom jedinstvu,“ piše u „Sporazumu o međusobnom priznanju krštenja.“
Dokument je potpisan posle sedam godina diskusije, na bogosluženju 29. januara u katedrali Svete Marije u Ostinu u Teksasu, SAD, i tako je otvoren godišnji sastanak „Hrišćanske crkve zajedno u SAD“, ekumenske mreže stvorene 2001. godine.
Potpisnici su predstavljali Hrišćansku reformisanu crkvu u Severnoj Americi, Prezbiterijansku crkvu SAD, Reformisanu crkvu u Americi, Rimokatoličku crkvu i Ujedinjenu Hristovu crkvu.
Ako većina Reformisanih veroispovesti već priznaje Katoličko krštenje, izjava stavlja službeni pečat na međusobno priznanje krštenja od strane svake crkvene grupe. Dokument poziva da slanje pozivnica na međusobne proslave krštenja i svedočenje o pojedinačnim krštenjima, kada crkva za to traži dokumentaciju.
Dokument navodi da su voda i spominjanje Trojstva – „Otac, Sin i Sveti Duh“ – uslovi za međusobno priznanje krštenja.
„Ovaj ekumenski korak, ovo međusobno priznanje krštenja, deo je našeg odgovora na Isusovu molitvu da budemo jedno,“ rekao je katolički biskup Džo Vaskez.
Sporazum, koji se primenjuje isključivo na crkve u Sjedinjenim državama, neuobičajen je na drugim mestima.
Ves Granberg-Majkaelson, generalni sekretar u penziji Reformisane crkve u Americi i stručnjak za ekumenske odnose, kaže da takvi sporazumi takođe postoje u Australiji i Nemačkoj.
On je potpisivanje sporazuma nazvao „značajnim korakom u isceljenju i pomirenju, koji bi mogao da otvori put za rešavanje drugih problema u kojima smo bolno podeljeni. To je ekumensko dostignuće koje je retko u ovo vreme, i vredno je proslavljanja“.
