Problemi vezani za brak mogu se videti u pravoj svetlosti samo kad ih razmatramo u svetlosti božanskog ideala za brak. Isus Hristos je brak osnovao u Edemu i potvrdio kao monogamnu i heteroseksualnu, doživotnu zajednicu ljubavi muškarca i žene. Kao vrhunac svog stvaralačkog dela Bog je ljudski rod stvorio kao muško i žensko po svom obličju; osnovao je brak, zavetnu zajednicu dva roda fizički, emocionalno i duhovno sjedinjenih, za koje Sveto pismo kaže da su „jedno telo“.

Polazeći od različitosti dva ljudska roda, jedinstvenost braka na poseban način oslikava jedinstvo u raznolikosti božanskog Trojstva. Celo Sveto pismo uzdiže heteroseksualno sjedinjenje u braku kao simbol veze između Boga i ljudskog roda. Brak je ljudski svedok Božje samopožrtvovne ljubavi i saveza s Njegovim narodom. Skladna povezanost muškarca i žene u braku predstavlja mikrokosmos društvene zajednice koja je odavno smatrana najvažnijim sastojkom stabilnog društva. Osim toga, seksualnost u braku za Stvoritelja nije imala samo svrhu sjedinjenja, već i da osigura rađanje i trajnost ljudske porodice. U skladu s božanskom namerom prokreacija potiče iz istog procesa, a i povezana je s njim; u njemu suprug i supruga mogu naći radost, zadovoljstvo i fizičku celovitost. Mužu i ženi se može poveriti dete upravo zato što su, zahvaljujući ljubavi, u dubokoj seksualnoj vezi mogli upoznati jedno drugo. Njihovo dete je živo utelovljenje njihovog jedinstva. Dete koje raste uživa u atmosferi bračne ljubavi i jedinstva u kojoj je začeto i uživa blagodat odnosa sa svakim od prirodnih roditelja.

Monogamna zajednica čoveka i žene u braku potvrđena je kao božanski određen temelj porodice i društvenog života i jedino moralno odgovarajuće mesto za polne i s njima povezane seksualne intimnosti. Međutim, ustanova braka nije Božji jedini plan za zadovoljavanje čovekovih potreba za društvom i za sticanje porodičnog iskustva. U ovaj božanski plan ulaze i samci i samice te njihovo uzajamno prijateljstvo. Oba biblijska zaveta pridaju važnost druženju i podršci prijatelja. Zajedništvo Crkve, Božje porodice, dostupno je svima bez obzira na bračno stanje. Međutim, Sveto pismo jasno određuje granicu, društveno i seksualno, između takvih prijateljskih odnosa i braka.

Crkva se bez dvoumljenja priklanja ovom biblijskom gledištu o braku, verujući da svako snižavanje ovog uzvišenog gledišta znači snižavanje i nebeskog ideala. Budući da je greh izopačio brak, treba obnoviti čistotu i lepotu braka kakvog ga je Bog zamislio. Ako cene Hristovo otkupiteljsko delo i delovanje Njegovog Duha u ljudskim srcima, muškarac i žena koji su svoj život udružili u bračnom zavetu, mogu obnoviti prvobitnu svrhu braka i doživeti njegovu lepotu i celovitost.

Ovu je izjavu odobrio i prihvatio Administrativni odbor Generalne konferencije Hrišćanske adventističke crkve 23. aprila 1996. godine.