Od samih početaka Hrišćanske adventističke crkve trezvenost je bila u središtu zanimanja Crkve koja je imala ključnu ulogu u borbi protiv alkoholnih pića, duvana i drugih droga. Dok su neke hrišćanske zajednice smanjile isticanje umerenosti i trezvenosti, adventisti su se nastavili oštro opirati upotrebi alkohola, duvana i droga. Stanovište Crkve u zagovaranju apstiniranja od štetnih tvari čvrsto je ugrađeno u temeljna verovanja Crkve.

Postoje naznake da je u nekim krajevima došlo do opuštenosti u predočavanju načela prave trezvenosti u Crkvi. Ovakav razvoj situacije, zajedno s bezobzirnim reklamiranjem alkoholne i duvanske industrije, otkrilo je da neki adventisti nisu bili imuni na takve negativne i podmukle uticaje.

S vremena na vreme javlja se problem kad industrije alkohola i duvana nude novac verskim organizacijama. Stanovište je Crkve da ni Crkva niti ijedna od njenih institucija ne prihvati tako ponuđena sredstva. Takav je novac umrljan ljudskom bedom, a u slučaju industrije alkohola „zarađen je gubitkom ljudskih duša“ (Elen G. Vajt, Review and Herald, 15, maj 1894). Evanđeoski zadatak Crkve jeste da ukorava zlo i ne hvali niti podstiče one koji proizvode „otrove koji donose bedu i propast“ i čiji je „posao ustvari pljačka“ (Put u bolji život, str. 207).

Hrišćanska adventistička crkva potvrđuje svoje istorijsko stanovište u prilog načela uzdržljivosti i trezvenosti, podržava svoje smernice i programe u skladu s Osnovnim verovanjem br. 21, i poziva svakog vernika da svojim doživotnim opredeljenjem zastupa apstinenciju od svake vrste alkohola i duvana te neodgovornu upotrebu droga. Godišnje zasedanje 1992. poziva na obnovu načela trezvenosti u Crkvi i traži od pojedinaca i crkvenih organizacija da odbiju primiti donacije i usluge od dokazanih proizvođača alkohola i duvana.

Ovu je izjavu odobrio i prihvatio Izvršni odbor Generalne Hrišćanske adventističke crkve na godišnjem zasedanju 11. oktobra 1992. godine u Silver Springsu, saveznoj državi Merilend u SAD-u.