Razna pravosuđa i kulture mogu raspravljati o definicijama i posledicama pornografije (u literaturi o seksualnom zastranjenju), ali, na osnovu večnih načela, adventisti u bilo kojoj kulturi pornografiju smatraju razornom, ponižavajućom, otupljujućom i izrabljivačkom.

Ona razorno deluje na bračne odnose, potkopavajući Božji plan prema kojem će muž prionuti uz svoju ženu tako da će, slikovito rečeno, postati “jedno telo” (1. Mojsijeva 2, 24).

Ponižavajuća je zato što ženu (a ponekad i muškarca) ne vidi kao duhovno-mentalnu-fizičku celinu već jednodimenzionalni i potrošivi seksualni predmet, čime je lišava vrednosti i poštovanja koje joj s pravom pripadaju, kao kćeri Božjoj.

Otupljujuća je za gledoca/čitaoca jer otupljuje savest i vodi “izopačenom shvatanju” pa čovek postaje “iskvaren” i nerazuman (Rimljanima 1, 28. 22).

Izrabljivačka je jer izaziva pohotu i nasilje pa je time suprotna zlatnom pravilu koje zahteva da prema drugima postupamo onako kako bismo želeli da oni postupaju prema nama (Matej 7, 12). Posebno je uvredljiva dečja pornografija. Isus je rekao: “A koji sablazni jednoga od ovijeh malijeh koji vjeruju mene, bolje bi mu bilo da se objesi kamen vodenični o vratu njegovu, i da potone u dubinu morsku.” (Matej 18, 6)

Iako se Norman Kazns (Norman Cousins) ne služi biblijskim rečnikom, on s pravom piše: “Nevolja s ovom tako raširenom pornografijom… nije u tome što izopačuje već što otupljuje; nije u tome što raspiruje strasti već što osakaćuje emocije; nije u tome što ne podstiče na zrelo rasuđivanje, već što vraća infantilnim opsesijama; nije u tome što uklanja štitnike za oči već što iskrivljuje pogled. Hvali se podvigom, a uskraćuje ljubav. Ono što dobijamo nije oslobođenje već dehumanizacija.” (Saturday Review of Literature, 20. septembra 1975.)

Društvo pogođeno uniženim merilima pristojnosti, povećanjem dečje prostitucije, maloletnim trudnoćama, seksualnim napadima na žene i decu, drogom oštećenim shvatanjima i organizovanim kriminalom ne sme dozvoliti da pornografija doprinosi svim ovim zlima.

Stoga je mudar savet prvog velikog hrišćanskog teologa: “A dalje, braćo moja, što je god istinito, što je god pošteno, što je god pravedno, što je god prečisto, što je god preljubazno, što je god slavno, i još ako ima koja dobrodjetelj, i ako ima koja pohvala, to mislite. (Filibljanima 4, 8) To je savet koji bi trebalo da slede svi hrišćani.

Ovu izjavu za javnost objavio je predsednik Generalne konferencije N. C. Vilson nakon savetovanja sa šestnaestoricom potpredsednika Adventističke crkve, 5. jula, 1990. godine, na zasedanju Generalne konferencije u Indijanapolisu, u saveznoj državi Indijana, u Sjedinjenim Američkim Državama.